Strażnicy Czasu

Kościół Najświętszej Matki Bożej Loretańskiej (pierwotnie kaplica) jest najstarszą świątynią na warszawskiej Pradze.

W 1617 przybył tu zakon bernardynów. W tym samym roku położono kamień węgielny pod kościół i klasztor, który poświęcił biskup płocki Henryk Firlej w obecności króla Zygmunta III Wazy i dworu.
Przy południowej ścianie wzniesiono wtedy także naszą kaplicę z Domkiem Loretańskim, która została poświęcona w 1642 roku.
Gdy w 1648 roku Praga otrzymała prawa miejskie, w jej herbie umieszczony został wizerunek Matki Bożej z Dzieciątkiem nad kaplicą Loretańską podtrzymywaną przez anioły.

W lipcu 1656 w czasie potopu szwedzkiego po bitwie o Warszawę kościół, kaplica i zabudowania klasztorne zostały zniszczone i ograbione.
Kolejny raz zespół klasztorny ucierpiał w czasie Insurekcji kościuszkowskiej, gdy 4 listopada 1794 roku Rosjanie zdobyli Pragę, dokonując straszliwej rzezi ludności cywilnej. Ofiary pochowano wokół kościoła, jednak o cmentarzyku z czasem zapomniano.

W okresie Księstwa Warszawskiego klasztor znalazł się w planowanym przez Francuzów pasie praskich umocnień i w 1811 rozebrano kościół i klasztor, jednak kaplica Loretańska ocalała dzięki sprzeciwowi miejscowej ludności.
Po upadku Księstwa Domek Loretański był jedyną praską świątynią, która pełniła funkcje kościoła parafialnego aż do czasu wzniesienia kościoła św. Floriana.

Opracowano na podstawie Wikipedii.
Lokalizacja
Zdjęcia pochodzą z 2011 roku.

W narożniku Ogrodu Zoologicznego przy ul. Ratuszowej 5A znajduje się najstarszy kościół warszawskiej Pragi. Postawiony za króla Władysława IV w 1632 r. początkowo był poświęcony św. Andrzejowi. Później przy kościele wzniesiono kaplicę z Domkiem Loretańskim i figurą MB Loretańskiej.

Kościół posiada układ w kształcie kwadratu, z dwoma wieżyczkami w narożnikach. Osobno stoi okazała dzwonnica.

Wewnętrzny mur kościelny wypełniają „mozaiki” drogi krzyżowej:

Dziś przypada kolejna rocznica Rzezi Pragi. 4 listopada 1794 r. zakończyło się drugie w historii Polski powstanie narodowe - Insurekcja Kościuszkowska.
Tego dnia rosyjskie wojska pod dowództwem Aleksandra Suworowa, po zajęciu Pragi dokonały potwornego wymordowania 20 tys. jej mieszkańców.
(Henryk Mościcki) „Z domów wywlekano nieszczęsnych, by wśród pijackiej uciechy wymyślną zadać im śmierć. Oderwane od piersi matek niemowlęta brano na spisy, by nie urosły do zemsty. Place zasłane były ohydnie zsiekanymi trupami, bez odzieży, w jednej przerażającej masie wtłoczonych w błoto, bezkształtnych, a jednak drgających jeszcze niekiedy spazmami życia. Obok ciał ludzkich piętrzyły się stosy bezładnie porzuconych sprzętów, krwawiły się pokaleczone trupy koni, psów, kotów, nierogacizny, gdyż rozjuszone widokiem krwi żołdactwo nie przepuszczało nawet zwierzętom. Zapalona od kul i kozackich żagwi Praga stała w płomieniach i dymie, dachy zawalały się z trzaskiem wśród okrzyków ura! i przeraźliwego wycia zdobywców. Zakonnice, zamknięte w klasztorze Bernardynek zgwałcono i zarżnięto. Dziewiętnastu Bernardynów i siedmiu starców kalek rezydujących w klasztorze poniosło śmierć męczeńską".

Kilka dni później przy klasztorze Bernardynów - na placu wokół kościoła NMB Loretańskiej - dokonano pochówku większości ofiar Rzezi Pragi.
W tym samym czasie Aleksander Suworow został odznaczony przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego najwyższym polskim odznaczeniem Orderem Orła Białego.