Strażnicy Czasu

Przy ul. Nowolipki 18 znajduje się neoromański kościół z widoczną z daleka, wysoką na 70 m wieżą. W czasie wojny znajdował się on na terenie Getta Warszawskiego. Przy nieczynnym kościele pozostali mieszkający na plebanii księża. Za udzielaną Żydom pomoc
Niemcy rozstrzelali proboszcza ks. Garncarka oraz stracili w obozie koncentracyjnym wikarego ks. Więckowicza. Po wojnie kościół był jedną z niewielu budowli, które pozostały na terenie byłego Getta.

Ceglany kościół został zbudowany w latach 1891-96, jako fundacja hrabiny Aleksandry Potockiej, wdowy po Auguście Potockim - stad patron kościoła św. Augustyn.

Trójnawowy kościół jest dobrym przykładem sztuki neoromańskiej. Jego projektantami byli Edward Cichocki i Józef Huss. Pomalowany wewnątrz na biało, prezentuje skromne wyposażenie.

Wieża kościoła zwieńczona jest krzyżem umieszczonym na złotej kuli.

Kula ta była miejscem objawiania się wizerunku Matki Boskiej. Jej świetlista postać ukazywała się wieczorami zgromadzonym pod kościołem ludziom. Od 7.10.1959 r., przez 21 dni, tysiące wiernych obserwowało pojawianie się na kuli cudownego zjawiska. Z polecenia Władzy Ludowej, dla uspokojenia tłumu, aresztowano kilkaset osób, a kulę zamalowano czarną farbą.
Kolejne widzenie miało miejsce 29.10.1970 r. Na umytej z farby przez deszcze złotej kuli, gromadzący się ludzie obserwowali dziwną jasność. Mimo trudnych warunków atmosferycznych jakie wtedy wystąpiły z pocz. listopada, decyzją władz kulę znów 3 krotnie pomalowano, tym razem odporną na deszcz czarną farbą okrętową z domieszką trocin.