Strażnicy Czasu

W przysiółku Cicha, przy rozstaju dróg stoi niszczejący drewniany dom z końca XIX w.
Mieszkał w nim samotnie starszy pan Trzebuniak. W czasach wyżu demograficznego lat 60-tych, leżąca po prawej stronie izba była wykorzystywana jako salka lekcyjna.

Ze wspomnień byłej uczennicy:

„Pamiętam niezwykle ciepłą atmosferę spędzanych w salce zajęć. Ściany izby przyozdobione były naszymi rysunkami, wśród nich moim czerwonym krasnoludkiem. W zimie gromadziliśmy się wokół rozgrzanej do czerwoności kozy i razem z naszą Panią rozmawialiśmy o swoich problemach rodzinnych.
Dziś z nostalgią wracam do tych wspomnień”

Ze wspomnień cd.

W klasie stało 5 rzędów długich ławek z otworami na kałamarze. Swój atrament nosiliśmy w tornistrach, przez co zeszyty często były zalane, a książki poplamione. Do szkoły chodziliśmy górskimi ścieżkami oraz wąwozem schodzącym ku kładce na rzece. Uczniowe idący od Zimnej Wody wstępowali po drodze po kolegów i koleżanki z Duchałówki.
Pani nauczycielka mieszkała w południowym dziennym pokoju. Kuchnię zajmował starszy pan Trzebuniak.

Po wybudowaniu w sąsiedztwie nowej tysiąclatki /Szkoła Podstawowa im. Tadeusza Kościuszki w Koszarawie/ izba lekcyjna została zamieniona na stolarnię z dużym szklanym oknem.

Prezentowany dom Koszarawa nr 441 jest wpisany do Ewidencji Zabytków.

Dla niego (jak również dla 100 innych starych chałup, domów i stodół) nakazuje się zachowanie historycznej konstrukcji budynku, kształtu i pokrycia dachu, stolarki okiennej i drzwiowej oraz wykończenia wnętrz /patrz Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego Gminy Koszarawa/

Dom Trzebuniaka jeszcze stoi.
Dla dawnych uczniów SP w Koszarawie Cichej /obecnych już seniorów/ mieszcząca się w nim ciasna izba lekcyjna na trwałe zachowana zostanie we wspomnieniach (patrz fragment z NK). Uczyły się tu niektóre klasy od I do IV.

Większość uczniów chodziła do położonej 300 m w stronę centrum wsi dawnej Szkoły Podstawowej (patrz fot. ze zbiorów M. Kubicy). Jej boczne drzwi prowadziły do malutkiego mieszkania kierownika szkoły p. Fortuny. Ten zabytkowy budynek szkoły został kilka lat temu rozebrany, a plac po nim zamieniony na składowisko odpadów.

Istniejąca od 1966 r. nowa tysiąclatka „SP im T. Kościuszki w Koszarawie” leży na końcu wsi, na granicy z obecnym woj. małopolskim. Jej lokalizacja podyktowana była wyjątkowo dużą liczbą uczniów w tej części Koszarawy. W odległym o 2 km przysiółku Jałowiec żyły rodziny mające po 14-ro dzieci.