Strażnicy Czasu

Po miesięcznej przerwie po raz kolejny zajrzałam do Lasu Zagórskiego, by kontynuować katalogowanie kochbunkrów.
Śnieg stopniał, obiekty stały się lepiej czytelne. Linę okopów widać było jak na dłoni: wszystkie rowy dobiegowe, stanowiska strzeleckie itp. Zagłębienia tu i ówdzie wypełniała woda.
Oto kolejny schron z Sosnowca. Nad wejściem zachowały się ślady czerwonej farby, o której wspominał na wstępie tego wątku Kusmanek.

Lokalizacja obiektu

Ruszamy dalej na wschód. Po drodze mijamy czytelne zawijasy okopów ze ślepo zakończonymi odnogami, w których mieściły się zapewne stanowiska strzeleckie.

W sąsiedztwie rośnie też okazała sosna, dużo starsza, niż otaczający ją las. Drzewo, ze względu na swój wiek i wyjątkowość, leśnicy otoczyli drewnianym płotkiem. Na terenie Lasu Zagórskiego natrafić można na kilka innych okazów tego typu, reliktów dawnej Puszczy Pakosznicy.
Nasza sosna zapewne pamięta czasy, kiedy w okopach trwały zacięte walki.

Kolejnego napotkanego kochbunkra nie lubię i chyba już zawsze będzie mi się źle kojarzył.

Schron jak schron, jest dosyć dobrze zachowany i posiada ślady czerwonej farby nad wejściem.
Ale kiedy fotografowałam ten obiekt, zahaczyłam głową o gałąź, która dosłownie zdjęła mi z włosów moją ulubioną spinkę. Ozdoba poleciała prosto w okopy, jak wystrzelona z katapulty i zniknęła pośród liści. Spędziłam kilkadziesiąt minut, by ją odnaleźć, przy okazji odkrywając skrzynkę popularnego Geocachingu, ale moja zguba najpewniej zapadła się pod ziemię.
W końcu odpuściłam i zasmucona pomaszerowałam dalej.

Lokalizacja

Kolejny kochbunker jest bardzo dobrze znany osobom spacerującym po Lesie Zagórskim. Znajduje się tuż przy leśnym dukcie.
Latem jest dość mocno zarośnięty, a w okresie roztopów bywa zalany wodą.

Lokalizacja

Posuwamy się na wschód, wzdłuż linii okopów. W odległości niewiele większej, niż sto metrów od poprzednio omawianego schronu zachował się kolejny kochbunker. Posiada charakterystyczne ślady czerwonej farby nad wejściem, a podczas mojej wizyty także był zalany wodą.
W sąsiedztwie rośnie sobie stara sosna, będąca jednym z kilku cennych drzew, na jakie możemy natrafić w okolicy.

Lokalizacja

Mijamy dobrze czytelne stanowisko strzeleckie...

... i wychodzimy prosto na poniemiecki schron. Ten obiekt także posiada nieczytelny napis, nakreślony nad wejściem czerwoną farbą.

Lokalizacja

Ten kochbunker został bardzo starannie wykonany. Beton, mimo upływu lat, wydaje się być w bardzo dobrym stanie, nie jest popękany i zachował jasną barwę, przez co schron przypomina raczej współczesną studzienkę kanalizacyjną, niż zabytek z 1944 roku.
Z powierzchni stropu wystają metalowe pręty, prawdopodobnie służące jako zaczepy siatki maskującej.

Lokalizacja
W tym rejonie część linii B2 przechodzi na drugą stronę ruchliwej trasy samochodowej S1, a jej opis znajduje się w wątku dotyczącym umocnień w rejonie osady Morze Czarne.

Dla odmiany ten "garnek Kocha" nie miał zbyt wiele szczęścia. Leży przewrócony na boku, pozbawiony stropu i zapewne nie znajduje się w swej pierwotnej pozycji.

Lokalizacja

A ten delikwent tkwi tak mocno w ziemi, że go niemal nie widać. Prawdopodobnie zasypano go podczas jakichś prac ziemnych, prowadzonych w okolicy już po wojnie.
Na starym betonie zachowała się oryginalna numeracja schronu: 267.
W pobliżu rośnie jedno ze starych drzew, otoczone przez pana leśniczego płotkiem.

Lokalizacja