W krainie zamków, ostrzyc i rzeźbionych skał (2022, 2023, 2024)

[buba]

I znów ruszamy w skalne labirynty, w poszukiwaniu jaskiń i innych tajnych przejść. Przyznam, że nie bardzo potrafię (zwłaszcza pół roku później pisząc relację) odtworzyć jaką dokładnie trasą szliśmy. Były po drodze różne szlaki, częściowo tuptaliśmy widocznymi ścieżkami, ale też nieraz nas zdryfowało jak oczy poniosą i nurkowaliśmy w co bardziej rokujące skalne załomy, wąwozy i chaszcze. Jak widać chodzenie bez mapy ma swoje prawa. Nie zawsze wiesz dokąd idziesz i potem nie pamiętasz, gdzie byłes

Mogę jedynie powiedzieć, że było to gdzieś nad Svojkovem

Relacja i więcej zdjęć:
https://jabolowaballada.blogspot.com/20 ... i-nad.html

[buba]

Wiosna tego roku przyszła wcześnie. Marzec był ciepły, spora część kwietnia również. Ba! Już w lutym czuć było wiosenny zew - nawet w górskich okolicach. Wydawało się, że ostatni tydzień kwietnia to będzie już prawdziwe lato! A tu dup! Drastyczne ochłodzenie, noce z przymrozkami. Właśnie wtedy, gdy mieliśmy zaplanowany wyjazd do Czech... Nie ma wyjścia. Trzeba wyciągać ciepłe kurtki, ładować do busia dodatkowe koce, bo wychodzi, że przynajmniej przez część wyjazdu będziemy mieć temparatury prawie zimowe. Niech to k... szlag! Ale może chociaż w terenie będzie zupełnie pusto? Bo jednak mało takich desperatów, zwłaszcza jak zaraz potem są przepowiednie na ciepłą i pogodną majówkę...

Jedziemy, jedziemy, a na wieczór już kolejny raz meldujemy się w okolicach Pekelnych Dołów.



Mijamy lubiane miejsca - np. rudą jaskinie piaszczystą.





Brzegi pobliskiego strumienia porastają młode pędy paprociowisk. Niestety wilgotna ziemia nie pachnie dziś wiosną. Za zimno...



Przebijamy się przez mroczne lasy.





Celem jest pewna znana z poprzednich wypadów skałka, coby obczaić co tam słychać.



Zasiadamy przy ogniu, aby z lekka się podwędzić, ogrzać i przekąsić po bułeczce.







Na główną część wieczoru planujemy jednak inne miejsce - duże biwakowisko pod skałami. Jest ono bardzo popularne wśród lokalsów i zazwyczaj jest zajęte - a przynajmniej zawsze było, gdy my się tu kręciliśmy. Dziś jednak jest szansa - raz że nie weekend, a dwa że pizga tak okrutnie, że mam ochotę się zwinąć w rulonik jak te wszystkie biedne listki i kwiatki, które mijamy po drodze.

Aby choć trochę się rozgrzać biegamy, skaczemy, robimy idiotyczne miny, a słonko sobie powoli zachodzi za lasem.





Od doliny potoku ciągnie chłodem. Chyba idzie Buka, no dosłownie mamy takie wrażenie!! Co chwilę się za siebie oglądamy czy nikogo nie dotyka zimnymi paluszkami! Jedyna nadzieja w ognisku i skałach! Bo ogień będzie płonął z jednej strony, ale odbijając się od skał będzie ogrzewał grotę i z pozostałych kierunków. No chyba musi to tak działać, bo w innym przypadku to jaskiniowcy jak nic by wygineli już pierwszej zimy

Po drodze mijamy różne ciekawe konstrukcje. Tu np. się zastanawiamy czy będzie to wiata czy raczej taras??





Przywitanie z totemem



i można sunąć pod skalne nawisy!



Spore tutejsze jaskinie służą celom biwakowym. Super sprawa taka naturalna wiata turystyczna! I jaka trwała!













Wieczór mija w blasku ciepłych płomieni. Z początku gdzieś w oddali pohukują sowy. Z czasem podchodzą coraz bliżej i bliżej. Może też wabi je ciepło, zapach gotowanej strawy albo urok tej magicznej chwili?







Na nocleg wracamy do busia. Z zewnątrz mu nie robiłam zdjęć, ale był z lekka oszroniony... Dobrze że koty dobrze grzeją! Zwłaszcza te rude!



Zaglądamy też do jaskini zwanej Pusté kostely, w której byliśmy już chyba 2 albo 3 razy.



Ale dopiero teraz w jej najdalszych zaułkach odnajdujemy ciekawe ścienne malowidło. W pierwszym porywie robimy sobie wesołe zdjęcie...



Gdy przyglądamy się mu dłużej, robi się nam jednak jakoś odrobinkę nieswojo. Zwłaszcza tak w ciemności i w szczelnym otoczeniu wilgotnych ścian. Jakoś tak z lekka zimno na plechach... Bo jakby coś stamtąd własnie wyłaziło? Albo przynajmniej chciało tego dokonać? Jak duchy uwięzione i wołające o pomoc? I to wszystko jakby lazło z jednej szczeliny? Może ona jednak czasem się otwiera? Kiedyś były tu kamieniołomy, gdzie pozyskiwano piasek, używany potem w okolicznych fabrykach luster. Może jakiś robotników tu wtedy zasypało? Inne źródła mówią o zamieszkujących tu w średniowieczu mnichach. Może ich tu pochowano?? Wyobraźnia pracuje w takich miejscach

I temu wszystkiemu ze spokojem przyglądają się różne okazy rogacizny, jakby czekając na pragnących wyjść...





Ciekawe kto jest autorem rysunku, kiedy ono powstało i czy stała za tym jakaś historia...

W tej jaskini chyba bym jednak nie chciała nocować Ale teraz nie trzeba o tym myśleć. Mamy piękny (acz chłodny) poranek i wzywają nas kolejne niezwykle miejsca!



Pozdrawiamy!!!! Tacy byliśmy w kwietniu 2024!!





cdn

[Karolina Kot]

Coś długo Was ostatnio nie było, aż się stęskniłam!
Ale powrót z przytupem, rewelacja!!
Czekamy na ciąg dalszy.

[buba]

Coś długo Was ostatnio nie było, aż się stęskniłam!

Latem jakoś ciężko sie zebrać, żeby siąść przed komputerem. Za bardzo ciągnie w teren!

Czekamy na ciąg dalszy.

Bedzie bedzie! Dużo ciągu dalszego!

[buba]

Wycieczkę zaczynamy w miejscowości Sloup, która zapewne jest znana z zamku malowniczo wkomponowanego w skałę.





Rok temu zrobiliśmy mu zdjęcie bardziej z góry, bo akurat wędrowaliśmy po okolicznych skałkach.



Niedaleko zamku stoi jakaś całkiem na pierwszy rzut oka przyjemna baza domków. Tzn. fajnie wygląda to dziś - w zimny, kwietniowy środek tygodnia, gdy okolica jest pusta. Niewykluczone, że w letni weekend można uciekać stąd z wrzaskiem...



Zagłębiamy się w lasy, a okoliczne skały wyraźnie noszą ślady ludzkiej obróbki.



Wkrótce przed nami ukazuje się jaskinia Velká Cikánská. Ponoć nazwy tych dwóch pobliskich jaskiń faktycznie mają coś wspólnego z Cyganami, że niby dawnymi czasy takowi lubili koczować w owych grotach podczas swoich objazdówek. W sumie się im nie dziwie - miejsca nadają się do tego idealnie!











Wnętrza jaskini są mroczne, a sufity i ściany zapodają wspomnieniem niejednego ogniska.







Każdy po swojemu spędza czas w jaskini



Nieopodal przepływa sobie przyjemny potoczek.



Czyżby to sugiestia, że brodzić należy tylko w gumiakach?



Klimaty trochę jak na naszych, odrzańskich starorzeczach!





A krzaki tworzą pergolę nad głowami.



Mijamy urokliwy mostek żelazny i rozważamy czy zrobili go z torów wąskotorówki czy raczej z drabiny??






Kawałek dalej czai się nasz główny cel - jaskinia Malá Cikánská. Skubana przygląda nam się z ukosa...



Włazi się przez oko. Jedno lub drugie - do wyboru!









To miejsce zdecydowanie podoba się nam bardziej od poprzedniego i jednogłośnie stwierdzamy, że tu zapodamy sobie mały biwaczek!

Pierwsze co zwraca uwagę w tutejszych pomieszczeniach to ścienne malowidła stylizowane na prehistoryczną twórczość jaskiniową. Są zatem biegnące konie (albo jednorożce ) bawoły, bydlęta, sceny polowań czy całkiem dorodny mamut!













Miękka skała wybitnie przyciągnęła też miłosników rzeźbiarstwa.





Ściany czy sufity wyraźnie noszą ślady obróbki. Nie wiem czy maszynowej czy mozolnego walenia dłutem, ale samo to się zdecydowanie nie wypłukało. Pewnie podobnie jak i w innych okolicznych miejscach wydobywano tu piasek.





Jak przystało na siedlisko ludzi pierwotnych - pod jednym z filarów jest dogodne miejsce ogniskowe, z którego nie omieszkamy skorzystać!

O tym marzyliśmy od dawna (tzn. od rana) Życiodajne ciepło! Trzask płomieni! Zapach dymu i ociekająca serem grzanka! I herbatka! Piękna sprawa!









Na dalszej trasie również nie brakuje skał, wąwozów, rozpadlin i dziwnych wnęk o nieznanym nam przeznaczeniu.














cdn

[budrys]

Ciekawe tereny, fajna wycieczka. Ile kosztowała cała wyprawa? Po co Kabaczę wzięło tyle miśków? Trzeba zamiast tego wziąć jakiś przydatny sprzęt survivalowy, a z miśkami można zaprzyjaźnić się w lesie, żywy przyjaciel lepszy od pluszowego.

[buba]

Ile kosztowała cała wyprawa?

Ciezko mi powiedziec bo nie liczylismy jakos dokładnie tego. Tyle co benzyna do busia - jakies 600 km przejechane + żarcie (podobne ceny jak w Polsce) + jeden nocleg spalismy w Drevence (jakies 120 zł), pozostałe w busiu wiec darmowo.

Po co Kabaczę wzięło tyle miśków?

To jest cała ekipa przyjaciół, która też chce zwiedzać świat. Nie możemy ich zostawiac w domu bo będą smutne!

Trzeba zamiast tego wziąć jakiś przydatny sprzęt survivalowy

Surwiwal w naszym wykonaniu jest bardzo sielankowy, wiec ze sprzetow to chyba opiekacz na grzanki, termosy i duzo ciepłych ciuchów!

a z miśkami można zaprzyjaźnić się w lesie, żywy przyjaciel lepszy od pluszowego.

Bardzo cenię ten teren za to, że prawdziwe miski tam nie występują!

[buba]

Z miejscowości Sloup wyłazimy również na skały po przeciwległej stronie doliny. Po drodze mijamy całkiem miłą drewnianą zabudowę wioski.







Fajnie udekorowana skrzynka pocztowa.



Wiata dla turystów z omszałym dachem świetnie maskuje się na tle świeżych, wiosennych listków.



Na górę prowadzą drewniane schody. Nie lubię takich udogodnień na szlaku, ale te przynajmniej nie psują widoku. I w sumie bardziej można je zakwalifikować jako tor przeszkód niż wygodę dla leniuchów.





A i korzenie postanowiły pokazać, że to one tu rządzą!



Jaskinia, do której zmierzamy, została wykuta w skale ponoć w XVIII wieku.



Pustelnik Samuel wyrzeźbił sobie tu całkiem solidne mieszkanko i zasiedlił go na kilkanście lat. Jedno co trzeba przyznać to widoki miał zacne!







Wnętrza są nawet całkiem przestronne. Ciekawe, że pustelnik zrobił takie wysokie stropy? Chyba że bardziej cenił przestrzeń niż ciepło?









Na ścianach są dwie tablice, na których znajdują się niemieckie napisy - chyba dotyczące historii tego miejsca.







Miękka skała zachęcała też innych do pozostawiania napisów i rysunków.





A na szczyt skałek prowadzą wszelakiej maści schodki wykute w kamiennym zboczu.









Nie przestają mnie zachwycać tutejsze korzeniowiska. Głęboko się nie mogą wgryźć w ziemię, więc pełzają po powierzchni jak stada węży!





A i struktura skał upodobniła się do okoliczności i postanowiła wtopić w tło.



I tu mają swoją skalną pokręconą sosenkę!



Wśród skał tylko wiatr hula (faktycznie idealne miejsce dla pustelnika), acz tereny u podnóża to do bardzo dzikich nie należą - wszędzie wioski, miasteczka, szosy...





Można sobie pozoomować kościoły i pałace.







Stolik wkomponowany w piachy i korzeniowiska dobrze nadaje się do wyciągnięcia termosów. Był już plan dokonania tego na szczycie, ale raz że tam duł lodowaty wiatr, a dwa że termosy nie wiedziec czemu wykazywały dużą chęć do stoczenia się w dół



W taki lodowaty dzień nie ma nic lepszego nad herbatkę z sokiem i cytryną!



Inne skałki też mają całkiem fajne kształty!



A wieczorem odwiedzamy naszą ulubioną Drevenke.



Będą nam więc towarzyszyły pociągi!



Kolejnego dnia ruszamy wzdłuż parkanu kojarzącego się z dawnymi (i już opuszczonymi) bazami wojskowymi.



W sumie to może kiedyś tu coś było w ten deseń? Takowych zabudowań się tam dopatrzyliśmy...





Pogoda dziś jest taka wyraźnie, żeby się przeziębić. Jak wyjdzie słońce to robi się gorąco. Jak się schowa za chmurę - natychmiast pojawia się lodowaty wiatr, a temperatura leci na łeb na szyje o 10 stopni. A te chmury to na niebie chyba grają w berka! Co chwilę więc się zatrzymujemy, aby zdjąć lub ubrać swetry. Czasem dosłownie co 50 metrów. Bardzo irytująca taka aura - jakby się coś z nami drażniło! Tu chyba toperz własnie patrzy w niebo, próbując zrozumieć i przewidzieć stan zachmurzenia na kolejne 5 minut.



A rogacizny się na nas patrzą jak na debili, bo mają jedno futro wmontowane i wyrąbane na wszelakie przebieranki.



Znalezione kijaszki mogą służyć do zwiększenia stabilności podczas wędrówki...



No ale nie tylko!





Ciekawy korzeń ozdabiający pobocza naszych ścieżek.





Spora część trasy wiedzie przez smutny krajobraz - pobojowisko, które kiedyś było lasem...











Łażąc po kolejnych wąwozach.





Takie widoki towarzyszą nam na wycieczkach po okolicy.







I co najważniejsze - w kolejnych dniach odrobinę się ociepla!



Więc i wszystko zaczyna pachnieć prawdziwą wiosną!




cdn

[buba]

Z okolic Březovic ruszamy szeroką doliną między skałami. Busio zostaje na placyku u wlotu drogi. Mamy nadzieję, że żadne maszyny leśne nie będą go niepokoić.



Bo niestety trochę takowych kręci się w rejonie...



W dolinie stoi mały domek, ale raczej prywatny. Pozamykany.





Dobrze, że jest w miarę sucho - w innym przypadku byśmy tutaj utonęli w bagnach!



Dolina obfituje w dużą ilość powalonych drzew. Część to chyba pozostałość po pracach zrywkowych, a inne wykopyrtnęły się same.







Gdzieniegdzie pnie tworzą okapy dla tutejszych jaskiń.



Niektóre groty służą turystom dla celów biesiadno - ogniskowych. Tutaj nawet są ławeczki i lampa naftowa na stanie! Takie wiaty przy szlaku to ja rozumiem





Kamienne umocnienia potoczku. Wyraźnie widać, że dolina była kiedyś bardziej zagospodarowana.





Jak tylko zajrzeć w las - to wszędzie pełno omszałych skał, takich niegdyś równo wyciętych w dużej części.



Malownicze struktury lokalnych mchów.





Tak i docieramy do jednego z celów dnia dzisiejszego - do dziurawej skały przypominającej skalne miasto.





Akuku!!!



W dawnych czasach w tych rejonach skalne nisze do celów mieszkalnych wykuwali sobie mnisi, rozbójnicy, a czasem i zwykli ludzie, którzy nie mieli innego miejsca dla osiedlenia się. Czasem w skałach powstawały też stajnie, obory i kurniki, sprawiając wrażenie całego skalnego zamczyska. Tutaj w skałach ponoć również mieścił się młyn. Działał do XIX wieku, gdy zniszczyła go powódź.

W latach 80-tych skalne groty używały wojska radzieckie z pobliskiego poligonu, stąd pewnie niektóre zachowane napisy w niemiejscowej czcionce.







Niektóre wejścia stały się dość trudno dostępne ze względu na prace zrywkowe i ogromne piramidy ułożone z pościnanych bel.



Innych strzegą jedynie kolczaste rośliny, co jest irytujące głównie dla kabaczka, bo podrapać sobie nogi to jedno, ale nosek to już mniej przyjemne. Tak to bywa, gdy noski są umiejscowione za nisko



Występuje i taki sposób zabezpieczania wnętrz. Po kiego diabła - nie mam pojęcia. W środku nie ma kompletnie nic.





Malowniczo omszałe ściany.





Większość skalnych pomieszczeń udało się odwiedzić. Nie ma monotonii - są różne kształty, kolory i faktury ścian.











Są też formy wnętrz takie bardziej wyrafinowane - ze schodkami, półeczkami itp



Tu wygląda, że było to coś stajniopodobnego, bo widać wyraźnie jakby koryta do karmienia/pojenia jakiś bydlątek.







Z zewnątrz do wewnątrz i z wewnątrz na zewnątrz.





W jednej z bardziej dogodnych miejscówek mieliśmy okazję przeczekiwać deszcz. Krótki, acz dość obfity. Dobrze więc, że nadszedł akurat gdy mieliśmy taki solidny dach nad głową!



A tu chyba oglądanie się na kleszcze?



Każdy mlecz ma swoją pszczółkę.



Proces powstawania zdjęcia też został utrwalony



A nocleg dla odmiany spędzamy wśród bzu. Na częściowo płytowym placu, gdzie występują hałdy zbrylonego asfaltu.











Są tu też żarnowce, ale to jeszcze nie czas ich kwitnienia, więc skupiamy się na bzach! Jak widać te cudne krzewy czują się świetnie w terenie postindustrialnym! Tak samo jak my! I jak tu nie lubić wiosennych wyjazdów?? Ten cudowny zapach, ten widok - to zapewne rekompensata za te kilka dni marznięcia!