Strażnicy Czasu

Ruiny zamku Jelcz - Laskowice. Położone wyjątkowo obronnie, na wyspie.

Lepszego miejsca nie mogli sobie wybrac!

Ta wycieczka upłynęła pod hasłem różnobarwnych bagienek. Nigdy jeszcze nie napotkaliśmy tylu spektakularnych kolorów wody! Są bajorka utrzymane w tonacjach brunatno - żółtych. Jedno mijane starorzecze jest czarne - jakby kto smoły napuścił. Kawałek dalej pojawia się woda o zabarwieniu rudym. Ba! miejscami wręcz rażąco pomarańczowym! Ki diabeł?? Co to może być? W sumie to nawet nie tyle woda - tylko takie pływające i oblepiające wszystko gluty.

relacja:
https://jabolowaballada.blogspot.com/20 ... orowe.html

Głównie wędrujemy skrajem bagien. Na prawo od nas rozciągają się tereny, które trudno by przebyć zarówno suchą stopą, jak również łódką - bo to ani ląd, ani woda. Porastają to wysokie trawy, szuwary i skłębione kępy krzaków. Gdzieniegdzie wystaje uschły kikut drzewa.
Teren ciężko przewiercić również wzrokiem. A słychać dokładnie, że coś tam lezie. I to blisko, jakby zaraz koło nas - no góra kilkadziesiąt metrów. I to nie, że przebiegła sobie sarna. To jest jakieś całe stado i to dość solidnych gabarytów! Tak jakby grupa kilkunastu jeleni czy dzików? Przystajemy... Wpatrujemy się w gąszcz. Zoomuje aparatem w tamtą stronę. Nic niestety nie widać. Żadne cielsko nie majaczy zza krzaków. Trawy się bujają, po wodzie raz po raz idą falki czy kółeczka - ale to może i wiatr daje takie efekty? Kiedy my zbyt długo wpatrujemy się w tamtą stronę - to i chlupoty ustają, jakby się czaiły skubańce, wiedząc o naszej obecności. Gdy idziemy w swoją stronę, po chwili ruszają znowu. Kabak stwierdza, że "to nie mogą być zwierzęta" - a mi robi się z lekka nieswojo Wędrujemy tak równolegle skrajem bagien chyba z pół godziny. Potem nasze drogi się rozchodzą... Ciekawe czy one nas widziały - czy może tylko słyszały? I zastanawiały się - co u diabła tak szura w liściach???

Relacja:
https://jabolowaballada.blogspot.com/20 ... czace.html

Pewien jesienny dzień nad jednym z pobliskich starorzeczy. Ognisko z zeschłych trzcin (bo tylko one zdążyły wysuszyć się na wietrze po nocnym deszczu), zaglądające nam do kanapki sikorki i tajemnicze, bagienne krokodyle

Relacja:
https://jabolowaballada.blogspot.com/20 ... zioro.html

@Buba

Wasze wyprawy są naprawdę świetne. Widać też, że masz lekkie pióro oraz oko do uroczych zdjęć. Czytając każdy post mam wrażenie jakbym tak był z Wami.
Z tej strony najbardziej podoba się mi drzewo na tle zachodu słońca.

pasqudek pisze:@Buba

Wasze wyprawy są naprawdę świetne. Widać też, że masz lekkie pióro oraz oko do uroczych zdjęć. Czytając każdy post mam wrażenie jakbym tak był z Wami.
Z tej strony najbardziej podoba się mi drzewo na tle zachodu słońca.

Dzieki Cieszymy sie, bo kazda okazja do wędrówki, również ta wirtualna - jest na wagę złota!

Zazdroszczę Kabakowi takich rodziców jak Wy. A przy okazji niezapomnianych wrażeń i widoków.