Bath (Anglia) - rzymskie termy z 60 roku naszej ery.

[piotrwilczek]

Miasto Bath położone jest w hrabstwie Somerset ok 18 kilometrów od Bristolu. Największą atrakcją turystyczną miasta są rzymskie termy z 60r.ne. odkryte w tym miejscu podczas robót kanalizacyjnych w XIX wieku. W związku ze znajdującymi się tutaj gorącymi źródłami już w czasach rzymskich miasto otrzymało nazwę Aquae Sulis. W 60 roku naszej ery rzymianie wybudowali w tym miejscu kompleks łaźni publicznych wykorzystujących gorące źródła. Wokół kompleksu powstała także świątynia "Świętego źródła" zwana świątynią Sulis.Około V wieku dawne rzymskie łaźnie popadły w ruinę i z biegiem czasu na ich miejscu wzniesiono nowe budowle kryjące pod sobą rzymski kompleks term. Gorące źródła były jednak dalej wykorzystywane i w ich miejscu powstały już w XII wieku łaźnie lecznicze. W XVIII wieku powstały nowe budynki w tym Wielka Pijalnia przez którą prowadzi obecne wejście do starożytnych term.

[piotrwilczek]

Wielka Łaźnia była centralnym elementem rzymskiego zakładu kąpielowego. Był zasilany gorącą wodą bezpośrednio ze Świętego Źródła i zapewniał luksusową ciepłą kąpiel. Wanna jest wyłożona 45 grubymi arkuszami ołowiu i ma 1,6 metra głębokości. Dostęp prowadzi przez cztery strome stopnie, które całkowicie go otaczają. Pierwotnie zadaszona konstrukcja z drewna spadzistego, została zastąpiona w II wieku znacznie cięższym sklepieniem ceramicznym, które wymagało wzmocnionych filarów do podparcia. W rezultacie oryginalne smukłe filary zostały pogrubione i wpuszczone w samą wannę.Cała konstrukcja powyżej basenu pochodzi z późniejszych okresów.

[piotrwilczek]

Na obrzeżach wielkiej Łaźni zachowało się kilka rzymskich artefaktów w tym ołowiane rury doprowadzające wodę.

[piotrwilczek]

We wschodnim skrzydle łaźni znajdowała się duża letnia łaźnia zasilana wodą płynącą rurą z Wielkiej Łaźni. Opracowano tutaj szereg ogrzewanych pomieszczeń, które stopniowo się powiększały, aż w IV wieku naszej ery miejsce to osiągnęło maksymalny zasięg.

[piotrwilczek]

Niezwykłą cechą Łaźni Rzymskich jest to specjalne ogrzewane pomieszczenie zwane laconicum. Było to małe pomieszczenie o intensywnym, suchym upale, chociaż można je było zamienić w łaźnię parową, chlapiąc dookoła wodą. Zimna kąpiel była cechą wielu rzymskich łaźni, ale rzadko na taką skalę! Tutaj można było zażyć orzeźwiającej kąpieli po zabiegach w ciepłych i gorących pokojach. Łaźnia ma głębokość 1,6 metra i z jednej strony posiada podwodny cokół, na którym kiedyś stał element wodny, prawdopodobnie fontanna.

[piotrwilczek]

Zachodnie skrzydło łaźni zawierało szereg ogrzewanych pomieszczeń i małych basenów. Rozwój zestawów ogrzewanych pomieszczeń zarówno na zachodnim, jak i wschodnim krańcu tego miejsca mógł pozwolić na jednoczesne korzystanie z tego miejsca zarówno przez mężczyzn, jak i kobiety, ale zachował dla nich pozorne oddzielenie obiektów. Łaźnie Zachodnie zawierają wyjątkowo dobrze zachowany zespół stosów kafli, przez które krążyło gorące powietrze ogrzewające podłogę i ściany pomieszczenia powyżej.

[piotrwilczek]

Wylot gorącego źródła o temperaturze wody 46 stopni.

[piotrwilczek]

Świątynia w Bath została zbudowana w stylu klasycznym i jest niezwykła w Wielkiej Brytanii, ponieważ znana jest tylko jedna prawdziwie klasyczna świątynia – świątynia Klaudiusza w Colchester. Pochodzi z późniejszego pierwszego wieku naszej ery. Świątynia Łaźni stała na podium ponad dwa metry nad otaczającym ją dziedzińcem. Prowadziły do ​​niego schody z czterema dużymi, karbowanymi kolumnami korynckimi podtrzymującymi fryz i zdobiony fronton powyżej. Za kolumnami znajdowały się duże drzwi do piwnicy, w której przechowywano kultowy posąg bogini. W czasie wykopalisk prowadzonych praktycznie po dzien dzisiejszy odkryto wiele elementów dawnej świątyni , a także całego kompleksu term. znaleziska te prezentowane są w muzeum na terenie łaźni.

[piotrwilczek]

Oprócz elementów architektonicznych dawnych term znaleziono wiele drobnych przedmiotów z okresu rzymskiego.

[piotrwilczek]

Głowa bogini Sulis Minerva z pozłacanego brązu jest jednym z najbardziej znanych obiektów z czasów rzymskiej Brytanii.
Jego odkrycie w 1727 roku było wczesną wskazówką, że rzymskie miejsce w Bath nie było typową osadą. Rzeźby z pozłacanego brązu są rzadkimi znaleziskami z rzymskiej Brytanii, ponieważ znane są tylko dwa inne fragmenty.

Głowa pochodzi prawdopodobnie z kultowego posągu bogini, który stałby w jej Świątyni obok Świętego Źródła. Stamtąd mogła spoglądać na dziedziniec Świątyni, na miejsce wielkiego ołtarza, miejsce składania ofiar, które znajdowało się w sercu tej świętej przestrzeni. Posąg może równie dobrze być oryginalnym obiektem z założenia tego miejsca pod koniec pierwszego wieku naszej ery, co oznacza, że ​​prawdopodobnie miał ponad 300 lat, kiedy zginął.

Głowa jest nieco większa niż naturalnej wielkości, co sugeruje, że oryginalny posąg był imponującym widokiem. W linii włosów ukrytych jest kilka małych otworów, w których kiedyś znajdowały się nity mocujące jej wysoki koryncki hełm do jej głowy.

Oględziny głowy wykazały, że ma ona sześć warstw złoceń. Pierwsze dwie wykorzystują technikę znaną jako złocenie ogniowe, podczas gdy cztery kolejne warstwy są nakładane jako płatki złota. Głowa posiada szereg niedoskonałości. Istnieje korozja, która dotknęła go w częściach, w których leżał w ziemi przez ponad tysiąc lat. Pod brodą znajduje się również dziwne prostokątne wycięcie. Uważa się, że może to wynikać z wady pierwotnego procesu odlewania, w którym pęcherzyk na powierzchni mógł zostać wycięty i wypełniony włożoną płytą. Po złoceniu nie byłoby to widoczne. Płyta ta następnie wypadła z ziemi w wyniku korozji.