Przedstawienia Świętej Marii Magdaleny

[Gniewko]

Tej biblijnej.

Od samego początku traktowano ją w chrześcijaństwie jako kobietę towarzyszącą Chrystusowi i jego ucznia (starożytność nie znała statusu uczennicy - mathitis). Papież Grzegorz Wielki (590-604) dopisał do jej wizerunku postać jawnogrzesznicy. Ten stopniowo zamierał, by w renesansie całkiem zaniknąć. Ale potem nadeszła Reformacja, po niej Kontrreformacja i po Wojnie Trzydziestoletniej w ikonografii pojawiła się znów kobieta pokutująca.

Przedstawiano ją z długimi rozpuszczonymi włosami, cudnej urody, z flakonem pełnym wonności, a potem - błagającą o przebaczenie, na pustyni lub pod krzyżem z rekwizytem czaszki ludzkiej.

Czasem odzianą tylko we włosy.

Ciekawe jest ułożenie jej rąk. W dobie renesansu - homagium (Francesco Lupicini), czyli z wyprostowanymi palcami, lub w okresie baroku (Jan Pynas) - ze splecionymi.

[Gniewko]

I na początek Bardo.
Bazylika Mniejsza Nawiedzenia NMP.

Ołtarz boczny Matki Boskiej Bolesnej z 1868 roku, ale uposażony w figury Świętej Weroniki i Marii Magdaleny wykonanych w połowie XVII wieku przez Franza Xavera Moschnera z Braszowic.

Święta Maria Magdalena z flakonem i chusteczką - jeszcze nie pokutująca.!

[smar]

...kobietę towarzyszącą Chrystusowi i jego ucznia (starożytność nie znała statusu uczennicy - mathitis)...

Gdzieś czytałem (znowu trudno mi będzie znaleźć źródło") że w greckim (a może i aramejskim) słowo "uczeń" jest po prostu rodzaju nijakiego

ps. Nigdzie wprost z Pisma Świętego nie wynika by MM była tożsama z "jawnogrzesznicą". Za to można znaleźć poszlaki (np. ja takowe znajduję - choć od razu zaznaczam że teolog ze mnie jak z koziej d...y trąba ) że jest to postać tożsama ze św. Janem Ewangelistą

[Gniewko]

Spośród kilkunastu kaplic stojących w Bardo Śląskim wzdłuż alei na Różańcowej Górze, jedna (konsekrowana w roku 1933) przedstawia scenę ukrzyżowania Chrystusa wraz z dwoma łotrami. Pod krzyżem stoją Matka Boża i Święty Jan. U stóp Jezusa klęczy Święta Maria Magdalena.

Autorem jest Richard Hegemann (1880- ?), berliński rzeźbiarz.

Poniżej zdjęć obraz Anthony van Dyck'a (1641).

[smar]

No właśnie:

A obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki:
"Niewiasto oto syn Twój"
Następnie rzekł do ucznia:
"Oto Matka twoja"
I od tej godziny uczeń wziął ją do siebie

Na ten fragment Ewangelii już dawno zwróciłem uwagę gdyż słyszałem go wyjątkowo często - był zawsze odczytywany podczas każdej mszy w Kaplicy Jasnogórskiej w dniach powszednich. Gdyby założyć że słowo "uczeń" jest rodzaju nijakiego (jak w oryginale Ewangelii) a słowa "syn Twój" zastąpić słowami "dziecko Twoje" to dopiero wszystko zaczyna pasować!
Znowu nie potrafię powołać się na źródło ale w jednej z rzymskich bazylik (zawodna pamięć podpowiada mi Santa Maria Maggiore) jest przedstawienie sceny opłakiwania z dwoma identycznymi postaciami świętych: Jana Ewangelisty i Marii Magdaleny

[Gniewko]

Dzięki radom Karoliny udało mi się zdobyć klucze do kaplic w Bardo i poniżej kolejna z nich: Kaplica Dźwigania Krzyża - a raczej skupienie nad wizerunkiem jednej z figur.

Autorami rzeźb i wnętrza są Ludwig Schneider, architekt (1855-1943), rzeźbiarz Johannes Baumeister (1864-?) i malarz, Richard Richter z Glatz (1865-?).

A na końcu fragment obrazu Caravaggio "Złożenie do grobu".

[Gniewko]

Jeszcze jedna bardzo istotna sprawa:

Kolorystyka w ikonografii chrześcijańskiej od średniowiecza po początek XX-tego wieku oraz jej znaczenie.

Biel - czystość, świętość, miłość, radość.
Czerń - śmierć, wyrzeczenie.
Brąz - pokora, ziemskość, ubóstwo.
Zieleń - nowe życie, duchowość.
Błękit - wieczność, niebiańskość.
Czerwień - życie, człowieczeństwo, cierpienie.
Złoto - świętość, przepych, wieczność.
Fiolet (purpura) - męczeństwo, godność królewska.
Żółć - zazdrość, zdrada.
Róż - biel i czerwień.

Święta Maria Magdalena do zmartwychwstania Chrystusa przedstawiana jest w kolorach białym i złotym (czasem z akcentem błękitu lub różu), po zmartwychwstaniu - w czerwieni.

Matce Bożej przypisane są biel i błękit (czasem gdy towarzyszący jej Jezus mą złożone na krzyż ręce - czerwień i błękit). Świętemu Janowi - zieleń i czerwień.

[Gniewko]

Bardo Śląskie. Kolejna kaplica na Wzgórzu Różańcowym. Kaplica zmartwychwstania Jezusa. Tu ciekawa sprawa: jej twórcami byli znani już z wcześniejszego opisu Ludwig Schneider, Johannes Baumeister i Richard Richter. Jednak mimo, że jej budowa trwała od 1904 roku do 1909, została konsekrowana w trakcie. W 1906.

Proszę o wybaczenie, że nie skupiam się na wystroju całego wnętrza, a tylko na tytułowej postaci.

Poniżej obraz Moretto de Brescia (1498-1554).

[Gniewko]

Duszniki-Zdrój. Kościół apostołów Piotra i Pawła.

Im bardziej brnę w świat, w którym się nagle znalazłem, tym mocniej przekonuję się, że przedstawień Świętej Marii Magdaleny jest tu więcej niż świętego Jana Nepomucena.

Dziś wylądowałem w Dusznikach, a wcześniej zapoznałem się (w internecie) z tym, co mogę tu ujrzeć.
Ku mojemu zaskoczeniu w kościele Piotra i Pawła odkryłem dwa wizerunki tytułowej Świętej. (Informatory o Niej milczą)

Najpierw ołtarz (boczny) ukrzyżowanego Jezusa, który stanowi też (jakby niechcący) XII-tą stację Drogi Krzyżowej. Autorem - prawdopodobnie - jest niemiecki rzeźbiarz Michael Kössler.

A niżej obraz polskiego malarza Szymona Czechowicza (1689-1775).

[Gniewko]

Stary Wielisław (Altwilmsdorf).

Krzyż przydrożny z grupą figuralną (w połowie drogi między sanktuarium, a smokiem, obok domu pani sołtys), z roku 1823.

Takich krzyży jest w okolicy dużo. Warto się im bliżej przyglądać.