Strażnicy Czasu

Tak po dłuższym śledzeniu tematu... Rzeczywiście, kamienie na Bukowej ustawione na sztorc intrygują (od lat było tam miejsce ogniskowe), niemniej to co odkryto po zdzieraniu ściółki (po zdjęciach z drona) wygląda na +/- naturalnie zwietrzałą wierzchowinową warstwę skał węglanowych (to z powodu odporności tej "czapy" powstał tu wypreparowany skalny cypel). Tak, od północy tam także kojarzę głębokie szczeliny i schroniska skalne. Podrzucam widok dziś słynnych kamieni z lat 2007-2008, a także jak teren wyglądał w latach 50., kiedy dr Kuc planował tam rezerwat dla górskich mchów naskalnych (Kuc 1959 Projekt rezerwatów dla ochrony mchów we wschodniej części Wyżyny Śląskiej).

Co do czerwonych linii kilka postów wyżej - na N od nich, N od drogi, na lidarze są widoczne w dziś sosnowym lesie gospodarczym na E stokach Bocianka jakieś foremne obiekty (czworokąty, pięciokąty, sześciokąty), dość regularnie rozmieszczone, ze śladami wgłębień na obwodzie (a lokalnie i między nimi). Takie dziwaczne warpie czy coś innego..? Znacznie słabiej zaznaczające się i rzadsze są także na NW od spółdzielni w kierunku Bukowej, tam pewnie rozorane. Sam Bocianek ku zachodowi ma też zastanawiający kształt, z trójkątnymi, podwójnymi skarpami na stokach, dodatkowo jakimś owalem od zachodu - na naturalną erozję coś to nie wygląda, ale choć to już ledwo zaznaczone, to dodatkowo podkreśla geomorfologię wzgórza...

Co by nie wyszło archeologom - Bukowa zawsze była wyjątkowa w kompleksie Trzebiesławskich Wzgórz - niezmiennie jest imponująca, tak krajobrazowo, jak i przyrodniczo (buczyny storczykowe są tu śliczne). Jak i sam masyw tych wzgórz, wyraźnie wyodrębniony w Garbie Ząbkowickim. A rejon spółdzielni w otoczonej wzgórzami zacisznej, wyniesionej dolinie, otwartej na zachód i dolinę rzeczną, z żyznymi glebami brunatnymi na stokach - pewnie kiedyś szczególnie sprzyjający osadnictwu (tylko woda głęboko, dolina wodąca). Czyli że tutejsze złote wilczomlecze pewnie Celtowie sprowadzili na druidową noc..

Witamy na Forum
Obiekty o kolistym obrysie wokół Bocianka i okolic to pozostałości po mielerzach - kopcach, w których wypalano węgiel drzewny. Mialem o nich jeszcze wspomnieć, ale mnie ubiegłeś
Jest ich tam naprawdę dużo. Wydobywany tam galman wymagał prażenia, a do tego procesu potrzebne były ogromne ilości węgla drzewnego. Kiedyś wyglądało to tak jak na poniższej rycinie:

Źródło

Przepraszam, że zamilkłem, ale ostatnio "kłopoty to moja specjalność". Sprawiłem przykrość Serdecznemu Przyjacielowi, wywaliło mi szambo w łazience, zepsuł się komp, wczoraj urwał sie bojler i zalało chałupę, a teraz mam w domu 12 stopni i siedzę w czapce - pożyczonej.
"Kłopot" o którym pisałem polega na tym, że część obserwatorów Bukowej uważa, że na głównym szczycie (na wschód) znajdowało się coś podobnego jak to co badają archeolodzy i droga kamienna łączyła oba punkty.

To nadal żaden "kłopot" Skąd i dokąd ta droga by nie prowadziła musiała mieć charakter "ceremonialny" - bo zwykłych dróg nikt wtedy nie brukował a może nawet i nie wytyczał... O ile droga ta rzeczywiście istniała to tylko wzmacnia teorię że na Bukowej "coś" było. I wcale nie koliduje z doszukiwaniem się gdzieś w pobliżu śladów osadnictwa

Gniewko poruszył ciekawy wątek. Jeśli spojrzymy na cieniowany model terenu w tym miejscu, pierwszym co zwraca uwagę nie jest okolica kamiennych steli, tylko główny szczyt wzgórza. Otacza go bowiem eliptyczny krąg niewysokich kopców. Ich regularny układ raczej wyklucza, że powstały naturalnie.
Moim zdaniem, jeśli obiekt był bardziej złożony niż kilka kamieni postawionych na sztorc, tym bardziej w okolicy musiała przebywać społeczność, która z niego korzystała.

Jeśli ktoś byłby zainteresowany, to 17 grudnia Klub Miłośników Hustorii Olkusza zaprasza na wykład profesora Dariusza Rozmusa i Macieja Rodziewicza o megalitycznych konstrukcjach na Bukowej Górze:
https://www.biblioteka.olkusz.pl/o-bibl ... kusza.html

W zeszły piątek w Dzienniku Zachodnim pojawił się artykuł poświęcony Bukowej Górze

smar pisze:Przypomnijmy co wtedy widział i zfotografował Gniewko:

file.jpg (41.26 KiB) Przejrzano 4180 razy

Proszę zwrócić uwagę że moja czołówka znajduje się dokładnie na linii horyzontu więc każdy obserwator stojący na miejscu Gniewka w dniu 21 grudnia ujrzy podobny obrazek tyko w miejscu mojej czołówki będzie widział chowające się za horyzont Słońce! (jeżeli tylko pogoda pozwoli...)
Przypadek? Być może ale znamienny

22 grudnia wybrałem się na Bukową by sfotografować zachód Słońca - bo prognozy zapowiadały w miarę przejrzyste niebo. po dotarciu na miejsce Słońce akurat schowało się za chmurkę


Do zachodu Słońca pozostało 40 minut więc w oczekiwaniu zrobiłem fotkę w jakiej scenerii mógłby wyglądać wschód Słońca w dniu przesilenia letniego

wspominając słowa starego przeboju "plażą szły zakonnice a Słońce w dół wciąż spadając nie mogąc spaść..." robiłem kolejne fotki;

Wykonywałem "libracyjne" ruchy trochę w lewo trochę w prawo by śledzić Słoneczko między drzewami



Ostatnią fotkę zrobiłem 10 minut przed teoretyczną chwilą zachodu

...i Słoneczko rzeczywiście zniknęło "za bardzo" na południe od oczekiwanego (?) miejsca...
Niestety nie miałem partnera który czołówką wskazałby miejsce centralnych kamieni. Również moje fotki były wykonane z nieco innego miejsca (kombinowałem by Słońce widoczne było między drzewami) i przy innej ogniskowej obiektywu niż ta z "czołówką". Ostatnia fotka była wykonana ok. 10 min wcześniej od teoretycznego momentu zachodu Słońca. Miejsce "czołówki" też zaznaczyłem strzałką "na czuja"...

Gloria heroibus
Moje zdjęcie zostało wykonane ok. 10 metrów na południe od "kamienia oddalonego".