Strażnicy Czasu

Artystka chętnie podejmuje nowe zadania, lubi robić rzeczy, których wcześniej nie próbowała. Tym razem w reprezentacyjnym holu, nawiązującym architektonicznie do rzymskiego atrium, Matylda Sałajewska rozpina i zaczyna prząść nić, niczym mityczne Mojry zarządzające ludzkim losem, rozwija i kieruje ją tylko sobie wiadomym kierunku. Żmudna praca odbywa się na dwóch górnych kondygnacjach Pałacu. Powoli zaczynają powstawać z barwnego sznurka tunele, cztery równoległe na górze i cztery na dole, będące powieleniem układu górnego i jego kolorystyki. Harmonijną kompozycję zakłóca jeden z tuneli niższego piętra, prowadzony niejako w opozycji do pozostałych, przecinający ich płaszczyznę pod kątem prostym, przenikający strukturę, podobnie jak w procesie tkania osnowa i wątek. Rozwijany kolorowy sznurek tworzy ażurową kompozycję, w której wyraźnie widać gradient – płynne przechodzenie kolorów ciepłych w zimne wraz z wysokością. Kolorystykę, intensywność doznawanych barw warunkuje naturalne światło przenikające szklany dach Pałacu. Percepcja całości zależy od usytuowania widza. Każda kondygnacja dostarcza innych wrażeń wizualnych i warunkuje odbiór całości. Instalacja odwołującą się do włókienniczych tradycji dawnych właścicieli rezydencji – rodziny Schoenów, którzy stworzyli i rozwinęli w zagłębiu Dąbrowskim przemysł włókienniczy. Symboliczna nić tworząca oryginalną kompozycję łączy przeszłość Pałacu z teraźniejszością i być może wybiega w przyszłość.