Miechucino – (po kaszubsku Miechùcëno) – wieś położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Chmielno, nad jeziorem Wielkim i przepływającą przezeń rzeką Łebą, przy drodze wojewódzkiej 211 oraz na trasie niezelektryfikowanej, jednotorowej linii kolejowej nr 229 Pruszcz Gdański – Łeba, która to trasa w większości jest nieużytkowana.
W północnej części Miechucina znajduje się nieczynna stacja kolejowa.
Zespół stacji kolejowej, składający się z budynku dworcowego z 1905 roku, przepompowni, sanitariatów, wieży ciśnień, magazynów w piwnicy, torowiska wraz z urządzeniami został wpisany do rejestru zabytków.
Kolej dotarła do Miechucina w 1905 roku, kiedy linię kolejową łączącą Pruszcz Gdański z Kartuzami przedłużono do Lęborka.
W końcówce ubiegłego wieku przez Miechucino przejeżdżało 6 par pociągów. Ruch został ostatecznie wstrzymany w czerwcu 2000 roku, kiedy przestały kursować ostatnie 2 pary pociągów osobowych relacji Kartuzy - Lębork. Ruch pociągów towarowych został wstrzymany 5 lat później.
Miechucino odwiedziłam w sierpniu 2013.
Budynek stacyjny jest parterowy, okna w części służbowej (nastawnia, biuro zawiadowcy stacji, kasa) są okratowane, dzięki czemu zachowało się wyposażenie tych pomieszczeń.
Zaglądając do wnętrza nastawni (Mc) przez okno od strony peronu można zobaczyć kompletną ławę dźwigniową z dźwigniami nastawczymi, znajdującymi się w położeniu górnym.
Urządzenia wyprodukowała Fabryka Sygnałów Kolejowych w Żorach, o czym mówi, dająca się odczytać, tabliczka znamionowa.
Na terenie stacji zachowało się wiele urządzeń kolejowych, które ukrywają się malowniczo w gęstej zieleni.
Przed budynkiem, na obu peronach, na torowiskach – wszędzie rosną okazałe drzewa i krzewy, które zajęły miejsce pociągów i podróżujących nimi pasażerów.