Strażnicy Czasu

Na szczycie zalesionego wzgórza o nazwie Stoppelberg natrafić można na malownicze ruiny zamku Hauneck.

Historia tego obiektu sięga roku 1392, wtedy bowiem rycerz Simon von Hune buduje tu swój zamek. W wyniku przegranej bitwy traci on jednak dobra na rzecz hrabiego Hermana II Uczonego, który częściowo burzy założenie. W 1409 roku zamek, wraz z wioskami Unterstoppel i Oberstoppel, wykupuje Heinrich von Haune. W 1469 ma miejsce ponowne zniszczenie, w latach 1482-90 odbudowa. Końcem 16 wieku zamek jest już niezamieszkały i stopniowo popada w ruinę.

Całość założenia wybudowano z bazaltowych bloków na planie kwadratu. Półtorametrowej grubości mur otacza cały szczyt wzgórza, osiągając miejscami wysokość do 15 metrów. Budynek bramny wzniesiono w południowo-wschodniej części.

Rewelacyjne są te solidne, kamienne uchwyty na pręty mocujące bramę. Że też komuś się chciało!
Tego typu elementy zwykle wykuwano z metalu, bo tak było po prostu szybciej i łatwiej.

Wspomniane mocowania, jak i całe odrzwia wykonane są z białego piaskowca, pochodzącego z pobliskiej wychodni. Obecnie w tym miejscu znajduje się pomnik przyrody Lange Steine ("Długie Kamienie").
Wróćmy tymczasem do ruin. W centrum założenia znajdują się relikty wieży mieszkalno-obronnej. Są one najstarszą częścią zamku. Fundament, na jakim wybudowano ten obiekt, może być gratką dla miłośników geologii. Nieregularne słupy bazaltowe są pozostałością erupcji wulkanu w okresie miocenu. Na szczycie wieży znajduje się platforma widokowa z tablicą azymutów na pobliskie szczyty i miejscowości.






Z góry podziwiać można całość założenia:

Na koniec "sala rycerska" i poddasze.




Średniowieczna "lodówka":



Kilka detali: