Strażnicy Czasu

W Parku Leśnym znajduje się zabytkowa strzelnica artyleryjska. Jest to zespół murowanych i ziemnych budowli niegdyś służących wojskowym ćwiczeniom.
Najstarsze elementy strzelnicy powstały w latach 30. XX wieku i przetrwały do czasów obecnych w stanie i skali rzadkim dla tego typu militarnych obiektów.

W 1884 roku w Lubinie zaczęto budować koszary dla pruskich żołnierzy 4. Pułku Dragonów. Ich budowę zakończono w 1889 roku (teren i budynki koszar w tej chwili zajmowane są przez m.in.: Zespół Szkół nr 1 im. prof. Bolesława Krupińskiego oraz targowisko miejskie Skorpion). Po likwidacji wcześniej wspomnianej formacji wojskowej w 1919 roku, w koszarach rezydowały kolejne jednostki. Od kwietnia 1934 roku była to jednostka pancerno-motorowa 9. Zmotoryzowanego Batalionu Rozpoznania, posługująca się m.in. bronią artyleryjską. By zapewnić żołnierzom miejsce do ćwiczeń terenowych, na terenach wówczas poza obrębem miasta wybudowano strzelnicę artyleryjską. Składała się ona z obszernych torów strzelniczych (transzei) znajdujących się pomiędzy liniami nasypów ziemnych.
Na nasypach umieszczone zostały murowane ekrany określające pionowy kierunek lotu pocisków. Zbudowane zostały także ceglane budynki magazynowe (na amunicję, broń oraz środki opatrunkowe).

Do 1945 roku obiekty użytkowane były przez niemieckie jednostki wojskowe, następnie przejęły je wojska radzieckie. W czasie użytkowania obszaru Parku Leśnego przez Armię Czerwoną (do połowy lat 60. XX w.) powstały cztery bunkry, znajdujące się w północnej części parku. Obecnie teren należy do Gminy Miejskiej Lubin.
Od połowy 2018 roku część jego obszaru administrowana jest przez Muzeum Historyczne w Lubinie. Ziemne oraz murowane budowle wchodzące w skład kompleksu strzelnicy w dniu 9 października 2018 roku wpisane zostały do wojewódzkiej ewidencji zabytków.

Strzelnicę zbudowano z zachowaniem wszelkich norm bezpieczeństwa i w zgodzie z ówczesną myślą wojskową. Między torami strzelniczymi wzniesiono tunele, które następnie pokryto ziemią. System takich tuneli pozwalał przemieszczać się żołnierzom podczas ćwiczeń bez ryzyka trafienia przez zabłąkaną kulę. Poprzeczne względem torów murowane przegrody skutecznie wygłuszały przynajmniej część hałasu powodowanego przez ćwiczenia. Poza tym na terenie tym znajdowały się, zachowane po dziś dzień magazyny, w których składowano prawdopodobnie amunicję, broń czy środki opatrunkowe.