Strażnicy Czasu

W Warszawie, przy ulicy Bysławskiej znajduje się kilka niewielkich budynków. Ich przeszłość może na pierwszy rzut oka wydawać się niezbyt ciekawa, jednak wystarczy wpisać w wyszukiwarce odpowiednią frazę i złudzenie upada. Budowla okazuje się starym żydowskim tartakiem parowym. Obiekt powstał około 1905 roku a prowadzony był przez Rubena Najwera i jego syna, Szymona Najwera. Popyt na deski w owym czasie był bardzo duży, gdyż okoliczne domy (w tym słynne świdermajery) powstawały właśnie z drewna. W okresie międzywojennym istniała tu bocznica kolejowa(normalnotorowa; przecinała kolejkę wąskotorową, a jej ostatnie relikty znikły dosłownie kilka lat temu), oraz ośrodek szkolący żydów chętnych do wyjazdu na tereny obecnego Izraela. Jak podają tablice informacyjne, w okresie okupacji tartak przejęło niemieckie przedsiębiorstwo Shonenbrum i Sohn. 15 sierpnia 1941 tartak został przekształcony w obóz pracy przymusowej dla 400 osób. Ostatnich stu z nich, wraz z samymi właścicielami zabito 7 maja 1943. Po wojnie tartak przeszedł w ręce państwa, a po reformacji ustrojowej upadł. Obecnie zawaliły się jego drewniane segmenty, jednak wśród trwalszych, murowanych budowli można natrafić na kilka perełek, takich jak dziwna półokrągła formacja (piec?) na dziedzińcu, płytki czy szyny po których jechały cięte drzewa.

Zdjęcie z czasów świetności tartaku

Pozostałe zdjęcia pochodzą z lutego 2018.
Lokalizacja

C.D.

C.D. 2