Gosport - znaczniki milowe

[piotrwilczek]

Obliczanie prędkości statku nie było łatwe przed wprowadzeniem nowoczesnego sprzętu satelitarnego. W przeszłości prędkość statku kalibrowano za pomocą dwóch zestawów znaczników na pobliskim lądzie, podczas żeglowania na ustalonym kursie z pełną prędkością. Kiedy pierwsze dwa znaczniki są ustawione w jednej linii, początek odmierzonej mili rejestruje się, odnotowując czas na stoperze. Po zrównaniu się dwóch drugich znaczników rejestrowany jest czas zakończenia. Aby dokonać dokładnego pomiaru, statek musi wykonać co najmniej cztery do sześciu przebiegów po kursie. Następnie obliczana jest średnia z przebiegów. Od najdawniejszych czasów do całkiem niedawna wszystkie statki testowały swoje silniki przy użyciu tej metody. Początek i koniec odmierzonej mili oznaczono za pomocą boi znakujących. Większość głównych portów posiadała w pobliżu milę pomiarową, która pomagała statkom weryfikować i modyfikować prędkość obrotową wału (obroty na minutę) w odniesieniu do prędkości po wodzie. Było to konieczne, ponieważ wiele okrętów Marynarki Wojennej jak i statków handlowych nie posiadało żadnych bezpośrednich urządzeń do pomiaru prędkości, a nawigator często uważał oszacowanie prędkości na podstawie obrotów wału napędowego za dokładny pomiar prędkości statku. Ponieważ kadłub statku i jego opór zmieniały się z biegiem czasu z powodu planowanych przeróbek lub zanieczyszczeń, nawigatorzy próbowali zaplanować przebieg mierzonej mili przynajmniej raz w roku, aby skalibrować pomiar prędkości i przygotować wykres prędkości obrotowej wału w funkcji prędkości. Dwa takie znaczniki zachowały się na wybrzeżu w pobliżu Fortu Gilkicker. Znaczniki Stokes Bay składały się z dwóch metalowych słupków z poziomymi listwami, pomalowanych na przemian w kolorze czarnym i białym, przymocowanych do drewnianych kolumn przykręconych do słupków. Znaczniki ustawiono w taki sposób, aby ich ustawienie wyznaczało statkom kurs oddalony o dokładnie jedną milę morską.