Strażnicy Czasu

Lutynia (Leuthen Kr. Habelschwerdt) to urokliwa, niewielka wioska, położona w powiecie kłodzkim, w gminie Lądek-Zdrój.
Na północ od zabudowań wsi, po lewej stronie drogi wiodącej do miasta, w dolinie Lutego Potoku, zachowały się relikty dawnej kopalni rudy ołowiu.
Historia górnictwa w tym miejscu sięga XVI wieku.
Kopalnia Neue-Philipp, której relikty stały się obiektem mojego zainteresowania, powstała po I Wojnie Światowej. Funkcjonowała w latach 1919-1927 i była - jak na ówczesne standardy - bardzo nowoczesna.

Porównując zachowane plany wyrobisk kopalni pochodzące z okresu ponownego jej uruchomienia już w XX w. z XVIII wiecznymi planami zachowanymi w zbiorach Archiwum Państwowego w Katowicach stwierdzić można, że struktura podziemna kopalni została w okresie międzywojennym znacznie rozbudowana.
Dobrze zachowała się część naziemnych zabudowań kopalni, w tym duże, żelbetowe konstrukcje stanowiące pozostałości zakładu przeróbki rud. Nieźle zachowane są liczne elementy układu technologicznego, w tym zbiorniki zasypowe, pozostałości systemu transportowego, osadniki itp.

Źródło: polska - org.pl

Obecnie miejsce to jest bardzo atrakcyjne dla wszelakiej maści eksploratorów. Osobiście mocno przypomina mi Młyny Kamieniarskie z małopolskiej Miękini.

A tak wygląda wejście do wnętrza kopalni.
Nie zbliżałam się za bardzo, bo z jakiegoś powodu zostało zabezpieczone.
Zapewne na upartego można by tu odegrać słynną scenę:

- Rany Boskie! Roman! Żyjesz?
- Taaaaak! Bo jeszcze leeeecę!