Strażnicy Czasu

Schron wybudowany w klasie odporności E, 1 rkm. Dwie kopuły obserwacyjno - bojowe.
Załoga 6 ludzi. Schron obserwacyjny artylerii. Pod cerkwią znajdująca się na zapolu schronu żołnierze Armii Czerwonej rozstrzelali wziętych do niewoli oficerów KOP pochodzących z załóg pobliskich schronów.

...

tom1977 pisze:Pod cerkwią znajdująca się na zapolu schronu żołnierze Armii Czerwonej rozstrzelali wziętych do niewoli oficerów KOP pochodzących z załóg pobliskich schronów.

Nie dawało mi spokoju pytanie, gdzie zamordowani żołnierze zostali pochowani. Zaczęłam szukać w zasobach internetu.
Na szczęście szybko okazało się, że ta sama kwestia nurtowała członków Stowarzyszenia Weteranów Polskich Formacji Granicznych. I że w roku 2012 udało im się odszukać mogiły polskich żołnierzy.
Kawał dobrej roboty!

Zinwentaryzowane przez nas miejsca pochówku znajdują się w pobliżu schronu bojowego nr 6 „Piekło”, usytuowanego między cerkwią (w 1939 r. cerkiew była usytuowana nieco dalej w kierunku północnym), a brzegiem rzeki Słucz. Jedno z miejsc pochówku, zlokalizowane na powierzchni 10,0 m * 12,5 m porośniętej robiniami akacjowymi, jest odległe o 32,0 m na północ od ściany schronu i jest w nim pochowanych 11 - 15 żołnierzy KOP. Drugie miejsce pochówku co najmniej 5 żołnierzy KOP, w którym wyraźnie widoczne są trzy kopczyki ziemne o wymiarach ok. 1,0 * 2,0 m, wyraźnie wyniesione ponad teren, jest usytuowane pod ok. 100 - letnią topolą w odległości 290 m na południe od ściany schronu „Piekło”. Informacje przekazała nam 74 - letnia mieszkanka Tynnego, której tę tajemnicę przekazała matka, zaprzyjaźniona przed wojną z miejscowym KOP - owcem o imieniu Tadeusz. Nasza rozmówczyni opowiedziała nam jak prezentowali się KOP - owcy i jak dobre były ich stosunki z miejscowymi. W pobliżu miejsca pochówku znajduje się bród przez Słucz (po drugiej stronie rzeki, która zmieniła w tym miejscu przebieg koryta, znajduje się rozbity schron nr 3 „Piorun”) i dwór, w którym stacjonowało kierownictwo budowy nr 13 w Tynnem.

Źródło

Nie przepadam za górnolotnymi sformułowaniami, ale osobiście czuję i uważam, że Wasza wyprawa, mająca na celu opisanie polskich schronów na Polesiu i próby odszukania mogił polskich żołnierzy, prowadzone przez Stowarzyszenie Weteranów, są godnymi naśladowania przykładami prawdziwego patriotyzmu. Takiego szczerego, z szacunkiem dla wszystkich, bez krzyków i zamieszania i nie na pokaz.

Podczas wyprawy udało nam się zwiedzić tylko niewielką cześć umocnień w rejonie Sarn,trzydniowy pobyt na miejscu był zbyt krótki by zobaczyć całość. Nie ułatwia tego jakość dróg (a w zasadzie ich brak) po których trzeba się poruszać. Czasem odległości miedzy kolejnymi wsiami są niewielkie, a podróż zajmuje sporo czasu. Odnalezienie schronów w terenie czasem sprawia trudności, bo chociaż widać z daleka schron jak na dłoni, dojazd do niego nie jest łatwy, ponieważ pola poprzecinane są kanałami melioracyjnymi, które można zobaczyć dopiero z najbliższej odległości.
Mimo że istnieją oryginalne mapy z zaznaczonymi obiektami, w chwili obecnej teren się mocno zmienił. Przeprowadzania za czasów ZSRR wielka melioracja osuszyła dawne zalewy, kanały, bagna, zmienił bieg rzek, Również dawne osady, kolonie przestały istnieć, a w ich miejsce zbudowano nowe wsie tzw. ulicówki.
Zdjęcia satelitarne na Google Maps tego rejonu również są słabe. Gdyby nie to, że jeden z nas był tam już trzeci raz, połowę tego, co widzieliśmy pewnie byśmy nie zobaczyli.
Ogólnie temat umocnień na ścinanie wschodniej II RP jest mało znany, niewiele osób z Polski odwiedza ten rejon. Niewiele informacji można również znaleźć w internecie. Jeszcze mniej znany i zbadany, niż rejon Sarn, jest odcinek Baranowicze na terenie obecnej Białorusi.

Co do poszukiwań mogił żołnierzy KOP w tym rejonie, było już kilka akcji zakończonych sukcesem. Ilu jeszcze żołnierzy leży w bezimiennych mogiłach - trudno powiedzieć.

https://www.nadwislanski.strazgraniczna ... ych-w.html

https://www.portalwrona.com/single-post ... 2/16/tekst