Dudley - tunel oraz podziemne kanały transportowe dawnej kopalni wapienia

[piotrwilczek]

Kanał Dudley wraz z bliźniaczym kanałem Stourbridge były w XVIII wieku głównymi arteriami transportowymi regionu Black Country. Przewożono nimi głównie wydobywany w regionie węgiel oraz kamień z kamieniołomów. Na linii Nr. 1 kanału Dudley znajduje się drugi co do długości tunel kanałowy w brytyjskiej sieci kanałów. Został zbudowany w latach 1778-79 przecinając Wzgórze Zamkowe w Dudley. Tunel ma ok. 2900 metrów długości wraz z odbiegającymi od niego rozgałęzieniami. Pomysłodawcami budowy tunelu byli lordowie Dudley oraz Ward którzy w owym czasie byli właścicielami licznych kopalń i kamieniołomów. Wzgórze Zamkowe w Dudley było właśnie jednym z takich miejsc gdzie znajdowały się kopalnie wapienia należące do obu lordów. Stąd też narodził się pomysł by przy okazji budowy tunelu zapewnić sobie drogę transportową z wydrążonych we wzgórzu wyrobisk górniczych. Postanowiono wybudować rozgałęzienia tunelu prowadzące bezpośrednio do podziemnych wyrobisk. W trakcie prac górniczych ( wpień wydobywano tu metodą głębinową, drążąc sztolnie ,chodniki i szybiki.) natrafiono na naturalne kawerny których sklepienia zawaliły się tworząc ogromne otwarte przestrzenie które stopniowo wypełniała woda. Dwie dawne jaskinie wykorzystano jako baseny portowe w trakcie budowy tunelu. Z tych miejsc drążono także kolejne sztolnie w głąb wzgórza , a urobek trafiał do basenów portowych zbudowanych w dawnych jaskiniach. Na zamieszczonym planie widoczne są także nowe tunele które usprawniają ruch barek turystycznych, który w czasie funkcjonowania tunelu odbywał się naprzemiennie jedna nitką tunelu.

[piotrwilczek]

Po zamknięciu kopalń tunel oraz kanał straciły swoja funkcjonalność co doprowadziło do ich zamknięcia w 1967 roku. W 1973 roku nastąpiło ponowne otwarcie części tunelu w celach turystycznych. W 1985 wybudowano nowy tunel przez który prowadzi teraz okrężna trasa turystyczna obsługiwana przez barki wycieczkowe.

[piotrwilczek]

Tunel okazał się dla właścicieli bardzo rentownym przedsięwzięciem o czym świadczy fakt ,że w 1853 roku przez tunel przepłynęło 41 000 barek. Dodatkową korzyścią była możliwość transportowania wydobytego urobku bezpośrednio z wyrobisk górniczych na barki które następnie transportowano kanałem w różne rejony kraju. Tunel posiadał także swoje wady, jest wąski i niski , a zatem nie ma w nim ścieżki holowniczej, a ponieważ nie jest wentylowany nie mogły nim płynąć barki z silnikami spalinowymi. Ten problem rozwiązano zatrudniając specjalnych pchaczy, którzy przepychali ( odpłatnie choć za przysłowiowy psi grosz) barki przez tunele kanału. Odbywało się to w dość specyficzny sposób. Dwóch pchaczy układało się plecami na desce położonej w poprzek barki i nogami odpychali się od ścian kanału przemieszczając barkę. Podróż turystyczna przez sieć tuneli ( barką zasilaną elektrycznie) uzmysławia jak wielki był to wysiłek dla pchaczy by przepchnąć pełną urobku barkę przez tunele. Trasa turystyczna prowadząca przez kanał gwarantuje niesamowite doznania. Po pokonaniu pierwszego odcinka tunelu barka wpływa do basenu stworzonego w dawnej zawalonej jaskini przenosząc się z ciemności do światła i innego świata zarazem.

[piotrwilczek]

Z basenu pomiędzy tunelami kanał rozgałęzia się do podziemnych wyrobisk. Z tego miejsca biegną także sztolnie w głąb wzgórza.

[piotrwilczek]

Dawne szybiki i wyrobiska górnicze.