Po przeniesieniu miasta na nowe miejsce pierwotny, drewniany kościół św. Jana, a może bardziej to, co z niego zostało, był opuszczony, zaś otaczająca go osada zasypana przez piaski. Nie na długo jednak.
Podczas badań archeologicznych stwierdzono, iż w wieku XIV zbudowano w miejscu pierwszej świątyni nowy, gotycki kościół murowany, wokół którego utworzono cmentarz. Wzmianka o tej świątyni pochodzi z 1489 roku.
Wspomina go też Seweryn Boner w swym opisie z 1534 roku, ale ze sformułowania „św. Jana założenie” trudno wywnioskować w jakim był stanie. W opisie sztolni Pileckiej z 1577 r. wspomina się o leżącym naprzeciw niej kościółku św. Jana, znów jednak ani słowem nie napisano o jego wyglądzie. Jest pewne, że ten XIV. w. kościół gotycki, był dużo większy, niż kaplica pod tym samym wezwaniem, która stała tu od końca XVI w. Dowiodły tego wykopaliska z lat 70. Na mapie Deutscha z 1761 r. widzimy jeszcze dość wysokie mury kościoła, ale już bez dachu, podpis głosi: "ruina św. Jana”. Wizytator w 1783 r. mówi już tylko o rozwalinach.
W roku 1937 postawiono na murze kościółka postument z krzyżem i napisem: „Bogu chwała, ludziom pokój, 1937. Na tym miejscu stał w 1500 r. kościół św. Jana Chrzciciela”. Na szczęście kilka lat temu został on zrekonstruowany po zawaleniu się do wnętrza murów.
Lokalizacja