Odpaliłam więc staruszka Archimedesa i pognaliśmy do Bielawy, sprawdzić doniesienia Gniewka na temat tamtejszych smoków na kościele
LINK.Cóż, nie szkolono mnie co prawda na wiedźmina, ale moim zdaniem jest tam na elewacji wszelakie możliwe plugawe ustrojstwo, ale wśród tego całego tałatajstwa smoka nie uświadczysz ani jednego.
Cóż było robić? Wymyśliłam sobie, że na smoki należy zapolować w ich środowisku naturalnym. Bo być może, skoro mamy zimę, zapadły w sen zimowy i dlatego nigdzie ich nie ma. Wszak to stałocieplne gady są.
Ruszyliśmy więc z Arczkiem do nieodległych Kamionek (Steinkunzendorf), położonych w gminie Pieszyce, u samych stóp Wielkiej Sowy.
Przeczytałam bowiem w jednej z bardzo ciekawych książek, traktujących o zapomnianych podziemiach, że znajduje się tu Smocza Jama. A nóż te cholery tam właśnie sobie hibernują!
Tak naprawdę Smocza Jama nie jest naturalną jaskinią, a dawną sztolnią. Obiektów tego typu w okolicach Kamionek zresztą nie brakuje.
Interesujące nas wyrobisko powstało prawdopodobnie w drugiej połowie XIX wieku celem pozyskiwania wapieni i serpentynitów, a konkretnie - wydobycia rud ołowiu zawierających srebro.
Znajduje się u podnóża zachodniego zbocza grzbietu łączącego górę Błyszcz (Silberkoppe) oraz Kawka (Biegerskoppe), wysoko ponad dawną przędzalnią z charakterystycznym kominem i wieżą ciśnień.
Prowadzi doń wytyczony czerwony szlak turystyczny oraz dodatkowo białe strzałki z opisem "S. J.".
Znajdziemy tu także miejsca odpoczynku oraz ciekawe tablice informacyjne.
Niestety, po dotarciu na miejsce okazało się, że Smocza Jama, będąca tak naprawdę raczej bezpiecznym wyrobiskiem, możliwym do zwiedzania przez turystów bez specjalnego przygotowania, jest zabezpieczona bardzo solidną kratą, z wejściem pozamykanym na kłódki. Spóźniłam się zaledwie o rok, kratę zamontowano bodaj w grudniu 2022 roku.
O zwiedzaniu wnętrza mogłam sobie więc tylko pomarzyć...
Swoją drogą przyznać trzeba, że wyrobisko rzeczywiście przypomina wyglądem pieczarę: jest wysokie na około 2,5-3 metry i szerokie na 10 metrów, a jego spąg łagodnie opada w dół.
Wygląd Smoczej Jamy skojarzył mi się od razu z Solną Jamą koło Gniewoszowa.
Czemu Smoczą Jamę okratowano? Można się jedynie domyślać, że chodziło o zimujące w wyrobiskach nietoperze.
Albo o zimujące smoki!!! Jana cholera! Co za pech!
Dopiero wracając do domu, do Frankensteinu, oczywiście już po ciemku (bo po drodze było jeszcze obowiązkowe, typowo babskie buszowanie w centrum handlowym w Bielawie), tuż przed zamkiem w Owieśnie, natknęliśmy się z Archimedesem na wymarzonego smoka. I to najprawdziwszego!
Co za urocze stworzenie!
Wyprawa Oplem Archimedesem w poszukiwaniu smoków miała miejsce w styczniu 2024 roku, a moja stara Corsinka, po niedawnym remoncie sprzęgła i skrzyni biegów, śmigała po Górach Sowich jakby jej ubyło z dziesięć lat. A jak się do tego całego terkotu i dziwnych odgłosów z silnika dołoży w tle steampunkową muzykę, to zaczyna się robić naprawdę ciekawie. Jest klimat.
Ubezpieczenie assistance też w razie czego jest.
