Strażnicy Czasu

Do odszukania tego miejsca zachęciła mnie rewelacyjna książka autorstwa pani Joanny Lamparskiej "Ślęża dla odkrywców".
Trafiłam do niego bez najmniejszego kłopotu, ale w sposób całkowicie niesportowy - z użyciem zakładki LIDAR w mobilnym Geoportalu (z czasem okazało się, że nawet taki zatwardziały tradycjonalista, jak ja, jeżdżący starą Corsą i nadal używający papierowych map i kompasu, jakoś dał się przekonać do "nowoczesności w domu i zagrodzie").

Trafiłam i zmartwiałam.
U moich stóp zionął bowiem czarny, pionowy szyb, nie zabezpieczony w żaden sposób. A tymczasem jakieś 50 metrów obok, po "ślężańskiej ceprostradzie" przewalały się dzikie tłumy turystów z biegającymi po krzakach dziećmi i psami...
Zrozumiałam, dlaczego pani Joanna tak ostrzegała w książce przed tym miejscem, prosząc jednocześnie o ostrożność.

Szyb znajduje się na szczycie niewielkiego wzniesienia (552 m n.p.m.), po lewej stronie żółtego szlaku wiodącego z Przełęczy Tąpadła na szczyt Ślęży, ponad Polaną z Dębami, ale jeszcze przed granicą rezerwatu. Ma około 7 metrów głębokości i na 100% jest dziełem człowieka. Dna szybu nie dostrzegłam, ale podobno jest ono zazwyczaj wypełnione wodą.
Nie wiadomo, kiedy powstał ten obiekt. Nie wyjaśniły tej zagadki badania podjęte na przełomie lat 70. i 80. XX wieku przez Wojewódzki Ośrodek Archeologiczno - Konserwatorski we Wrocławiu.

Ponad otworem sztolni rośnie sobie buk.
Oczywiście obejrzałam jego korę w poszukiwaniu ewentualnych znaków.

No i proszę bardzo, znalazłam!
Na korze wyryto symbol kielicha (znak husycki), strzałkę wskazującą na otwierającą się pod moimi stopami otchłań i tajemnicze litery "Au".
W sensie, że "Auuuuu!!!" ?
Hym... Ktoś chyba umarł, kiedy rył ten napis...

Oczywiście jest to całkiem udany, współczesny żart - blizna na drzewie jest zdecydowanie zbyt świeża, by podejrzewać, że miała cokolwiek wspólnego z depozytami z II Wojny Światowej, nie mówiąc już o napadzie na kolektora w okolicach Ściborowej Poręby.

Ale to nie wszystko.
W pobliżu Polany z Dębami znajduje się jeszcze jedno podejrzane miejsce. Także wypatrzyłam je na zakładce "LIDAR" Geoportalu.
Znajduje się ono po lewej stronie nieoznakowanej drogi, wiodącej na zachód od wiaty turystycznej na Polanie z Dębami, w kierunku Skalnej i niebieskiego szlaku turystycznego.
Idąc tym duktem miniemy po drodze nietypowy kamienny słupek leśny, mający kształt graniastosłupa pięciokątnego. To prawdziwa rzadkość, ja spotkałam się z czymś takim po raz pierwszy.

A tak wygląda to moje "podejrzane miejsce".
Jest to zasypane obecnie zapadlisko, ewidentnie kryjące twór antropomorficznego pochodzenia, zapewne kolejny szyb.
Oj, ktoś w tych okolicach ewidentnie szukał tego, czego nie zgubił.

A to Au to nie jest przypadkiem skrót od "aurum"

A może to wcale nie sztolnie (przynajmniej ten drugi obiekt), a dawne wilcze doły?
Wszak w pobliżu było tyle zagród dla bydła?

I w pobliżu jest słupek graniczny - może jednak nie leśny, tylko rozgraniczający dawne majątki? Wtedy hipoteza z wilczym dołem byłaby bardzo prawdopodobna - według ówczesnego prawa takie obiekty można było budować tylko w pobliżu granic.

Właśnie wyczytałem, że istniał rodzaj pułapki na wilki zwany "Wolfsgarten", czyli wilczy ogród.
Był to obszar ogrodzony dookoła palisadą z zaostrzonych bali, wewnątrz którego umieszczano przynętę. Do środka prowadziła tylko jedna brama, którą zamykano, gdy zwabiona przynętą wilcza wataha znalazła się wewnątrz. Pozostałe luki wypełniały wilcze doły.
Wilki, które znalazły się w pułapce nie miały możliwości ucieczki - skuteczność tego typu założenia była bardzo wysoka. Jestem ciekaw, czy w okolicy Ślęży nie było przypadkiem czegoś takiego.
Poniżej link do strony, gdzie można zobaczyć jak taki wilczy ogród funkcjonował.
http://www.wolfsgarten.info/#aussehen

I jeszcze ciekawa wzmianka o tym, że w tej okolicy wilki były:

In Mittelschlesien waren Endedes 18. Jahrhunderts noch vereinzelt Wölfe in den Kreisen Ohlau, Briegund Strehlen zusehengewesen undeslebten Wölfe im Zobtengebirge. Noch 1819 wurde darauf hingewiesen, dass am Zobtenberge bisweilen Wölfe auftreten. Im Laufe der Jahre wurden sie aber ausgerottet und spätere Hinweise finden sich nicht mehr.

Na Środkowym Śląsku pod koniec XVIII w. izolowane wilki widywano jeszcze w powiatach Ohlau, Brieg i Strehlen, a wilki żyły w Górach Zobten. Już w 1819 roku zauważono, że na Zobtenberge czasami pojawiały się wilki. Jednak z biegiem lat zostały one wytępione i nie można już znaleźć późniejszych dowodów.

Źródło: https://www.vfgs.eu/index.php?cat=Publi ... lesien.pdf