Marcinków - Morgen Stollen
: niedziela 15 paź 2023, 00:04
Marcinków (Martinsberg) to niemal wyludniona wieś o średniowiecznym rodowodzie, znajdująca się w powiecie kłodzkim, w gminie Bystrzyca Kłodzka.
Od stuleci okolice tej osady rozbudzały zainteresowane poszukiwaczy kruszców i minerałów.
Znajdziemy w tym rejonie kilka ciekawych sztolni, pochodzących z różnych okresów i w przeróżnym stanie zachowania. Część z nich jest niedrożna, wejścia do niektórych zasypano celowo.
Do kilku obiektów można się nadal jednak dostać.
Jedną z drożnych do dziś sztolni jest Morgen Stollen, położona w odległości 650 metrów na południowy zachód od ruin kościoła pw. św. Marcina, na prawym brzegu potoku Waliszowska Woda.
Można się do niej dostać dość wygodną drogą, wiodącą zboczem wzniesienia, z ominięciem ogrodzonych pastwisk, na których wypasają się krowy.
Sztolnia ma rozwinięcie poziome i długość około 160 metrów. Otwór wiodący do jej wnętrza jest stosunkowo szeroki, dobrze czytelny jest także roznos.
Korytarz o łukowatym, "gotyckim" przekroju w większości wypełniony jest wodą, która sięga miejscami do pasa (wodery są więc niezbędne).
W środku panuje "specyficzna" atmosfera, z obniżoną zawartością tlenu (co potwierdził miernik, który w pewnej chwili zaczął wyć).
Więcej szczegółów zapewne opisze Smar, z którym wybrałam się "do wnętrza ziemi" i który - jak się okazało - świetnie odrobił "pracę domową", dzięki czemu trafiliśmy we wszystkie zaplanowane tego dnia miejsca.
Zdjęcia wykonałam na początku jesieni 2023 roku.
Od stuleci okolice tej osady rozbudzały zainteresowane poszukiwaczy kruszców i minerałów.
Znajdziemy w tym rejonie kilka ciekawych sztolni, pochodzących z różnych okresów i w przeróżnym stanie zachowania. Część z nich jest niedrożna, wejścia do niektórych zasypano celowo.
Do kilku obiektów można się nadal jednak dostać.
Jedną z drożnych do dziś sztolni jest Morgen Stollen, położona w odległości 650 metrów na południowy zachód od ruin kościoła pw. św. Marcina, na prawym brzegu potoku Waliszowska Woda.
Można się do niej dostać dość wygodną drogą, wiodącą zboczem wzniesienia, z ominięciem ogrodzonych pastwisk, na których wypasają się krowy.
Sztolnia ma rozwinięcie poziome i długość około 160 metrów. Otwór wiodący do jej wnętrza jest stosunkowo szeroki, dobrze czytelny jest także roznos.
Korytarz o łukowatym, "gotyckim" przekroju w większości wypełniony jest wodą, która sięga miejscami do pasa (wodery są więc niezbędne).
W środku panuje "specyficzna" atmosfera, z obniżoną zawartością tlenu (co potwierdził miernik, który w pewnej chwili zaczął wyć).
Więcej szczegółów zapewne opisze Smar, z którym wybrałam się "do wnętrza ziemi" i który - jak się okazało - świetnie odrobił "pracę domową", dzięki czemu trafiliśmy we wszystkie zaplanowane tego dnia miejsca.
Zdjęcia wykonałam na początku jesieni 2023 roku.
). Ewentualnie zubożenie w tlen - a wzbogacenie w azot - bo tlen został związany przez żelazo w naciekach. Lecz ten ostatni efekt aczkolwiek możliwy byłby chyba za mało "wydajny". Metanu z gnijących stempli też raczej zbyt mało by wywołać taki efekt. Raczej żaden z nich nie wydziela się ze skał tak jak w kopalniach węgla bo... nie ma tam węgla. Choć rozproszony w skałach grafit może tam być lecz w surowej skale, pod warstwą nacieków. Z tego wszystkiego skłaniam się ku hipotezie że jest to dwutlenek węgla uwalniany z przesiąkającej do sztolni wody. Sztolnia jest ślepa i "szczelna" (w przeciwieństwie do moich woderów 