Dworzec kolejowy w Olsztynku jest jednym z ciekawszych przykładów architektury III Rzeszy w dawnych Prusach Wschodnich. Geneza założenia zarówno dworca jak również budynków towarzyszących, ściśle wiąże się z pochówkiem w Tannenberg-Denkmal Paula von Hindenburga i co za tym idzie wzrostem popularności miasta. Poprzedni XIX wieczny ceglany dworzec kolejowy został rozebrany a w jego miejscu architekt Helmut Conradi oraz kolejowy nadradca Arnold (z Dyrekcji Kolei Rzeszy Królewiec) zaprojektowali nowy dworzec. Budowę zaplanowano zakończyć latem 1939 roku, lecz ostateczne oddanie do użytku nastąpiło w grudniu 1939 roku.
Budynek dworca stoi na planie prostokąta, jest piętrowy, murowany z dachem pokrytym czerwoną dachówką (marsylską), na szczycie dachu znajduje się okrągła wieżyczka, na której w okresie świetności zamontowany był maszt do sztandaru. W części parterowej budynku dworca mieściły się kasy, poczekalnia i restauracja.
Zdjęcia elewacji frontowej: