Miejscowość Konstantynów (woj. lubelskie, pow. bialski) początkowo nazywała się Kozierady. Nazwę zmienił w 1729r. ówczesny właściciel - Karol Józef Odrowąż Siedlnicki na cześć swojej żony – Konstancji z Branickich. W 1744r. wybudował otoczony parkiem pałac w stylu baroku saskiego.
Obecna budowla powstała z połączenia wybudowanego w 1804r. późnoklasycystycznego dworu z pozostałą po założeniu Siedlnickich oficyną. Reszta dawnego zespołu pałacowego uległa ruinie. Nowy obiekt wybudowany został dla Stanisława Aleksandrowicza – syna Tomasza, marszałka dworu Stanisława Augusta Poniatowskiego. Powstał na planie prostokąta, wg projektu Fryderyka Alberta Lessela.
Cytując za: http://www.konstantynow.lubelskie.pl/histpal.htm
„Dwór zwrócony jest fasadą na wschód. Na osi ma portyk o czterech parach zdwojonych kolumn jońskich. Dźwigają one trójkątny, wpisany w schodkową attykę tympanon. Jońskie kolumny flankują też szerokie, trójdzielne okna na osiach bocznych fasady frontalnej i tylnej.”
W I połowie XIX w. dokonano przebudowy w duchu angielskiego neogotyku, mającej na celu silniejsze powiązanie architektoniczne obu części składowych.
Pod koniec XIX w. kolejnymi właścicielami Konstantynowa zostali Plater-Zyberkowie.
Podczas I wojny zniszczeniu uległ dwór pełniący funkcję reprezentacyjną. Ocalała przeznaczona na cele mieszkalne oficyna. Dwór po wojnie odbudowano. Wyposażenie jego wnętrz można zobaczyć na zdjęciach w Izbie Pamięci szkoły podstawowej.
Po II wojnie zespół pałacowy został znacjonalizowany. Mieściła się w nim szkoła podstawowa, apteka, potem fundacja. Parę lat temu był własnością gminy, która szukała wtedy najemcy.