Nieopodal najstarszego czeladzkiego cmentarza, położonego przy ulicy Nowopogońskiej (powstał w 1750 roku), w miejscu znajdującym się w tamtych czasach poza obszarem zabudowanym miasta, utworzono w pierwszej połowie XIX wieku roku nową, niewielką nekropolię, z założenia przeznaczoną dla ofiar "morowego powietrza".
Częste epidemie cholery i tyfusu, nawiedzające w XIX wieku Czeladź sprawiły, iż posiadanie takiego cmentarza przez miasto po prostu stało się koniecznością.
Ostatnia epidemia cholery miała miejsce na tych terenach w 1914 roku. W tym samym roku odbyły się najpóźniejsze pochówki, duża liczba ofiar ostatecznie spowodowała bowiem przepełnienie cmentarzyka i jego zamknięcie.
Cmentarz położony jest przy dzisiejszej ulicy Strzeleckiej. Ma kształt nieregularnego prostokąta i zajmuje obszar około 0,148 ha. Jest porośnięty trawą oraz nielicznymi drzewami i krzakami. Teren ogrodzono stalowym płotem z bramą, ustawionym staraniem władz miasta w 1992 roku.
Na środku cmentarza znajduje się metalowy krzyż koloru czarnego, a obok niego tabliczka informująca o zabytkowym charakterze obiektu. Do naszych czasów nie zachował się żaden nagrobek.
Lokalizacja